Ljubav je najveći pokretač čovekovog stvaralaštva. Ona u bezbroj nijansiranih paleta boja se javlja i čudesne impresije stvara. Potvrda zato je nova knjiga dečije poezije Olivere Šutulić koja nosi naslov „Aljošini snovi“. U stihovima Oliverine poezije isijava iskrena i bezuslovna ljubav bake prema unuku Aljoši, tj. Akiju kako ga ona od milja zove, i svaka nova reč u nama budi želju da se u svet detinjstva bar na tren vratimo. Mirjana Marković

U pjesmu mogu stati samo birane, izbrušene, do smisaonog i emotivnog jezgra ogoljene riječi – to je bio moj imperativ, kredo oduvijek. U knjizi pesama Amputirani kosmos zastupljeni su tzv. poetski zapisi od 90-ih nadalje i ona predstavlja svojevrstan izbor. Pišem katkad iako smatram da je i surovo i grubo nazivati se pjesnikom u sadašnjosti. Pjesnik je onaj koji poput zlata ostane na situ; vrijeme je majstorsko rešeto, pa što ostane u trajanju, vrijedilo je!

Stanka Rađenović Stanojević

Estetika Gorana Matića estetika je boli i dopadljive težine po koju se vraćamo iz pjesme u pjesmu. To je estetika boli, spaljenog mesa i pamćenja vode koja čitatelja dugo zadržava na mjestima gotovo rušilačke snage. Iako su ga do sada objavljene pjesme profilisale kao pjesnika koji dobrovoljno pod srce gura nož i čini to smelo i vješto, nova knjiga Gorana Matića je proboj u utrobu grada u kojem pjesnik uz svoju bol filtrira i bol onih oko sebe. Goran Matić je pjesnik mjesečine, smrti i ljubavi, destruktivne i krvave. Mr muzike Milovan Filipović

Vanda Petanjek

Prvo poetsko delo Zorana Ćosića, Iverje i okrajci, upravo je poetika egzistencije umetnika s kraja 20. i početka 21. veka, i to poetika u kojoj esencija aktuelizuje egzistenciju. Identitet Ćosićevog umetnika, alegorijski razvijen kroz slovenski kult drveta, duboko je ukorenjen teistički, kulturološki, jezički i istorjsko-geografski. Sa tih temelja razvija se njegovo poimanje slobode i kreativnosti, kao dinamičnog, borbenog, postojanog bića, istrajnog u nastojanju da postigne harmoniju „neba i tla“, kako u sebi samom, tako i sa svetom oko sebe.
Gordana Jež Lazić

Kada je pesnik Viktor Igo, taj „rodonačelnik francuskog romantizma, i preteča svih francuskih pesničkih škola“, napisao: „REČ je, to treba znati, živo biće“, pridružio se starozavetnoj Bibliji („U početku beše Reč“!) Na nama, do-današnjim i od-današnjim, pesnicima, ostaje da pogađamo koja je to reč? Usuđujem se, posle čitanja pesama Sanje Trifunović Hiblović, da predložim da ta reč bude: LJUBAV! I da pokušam da odbranim taj predlog Sanjinim stihovima!
Ljubivoje Ršumović

Pred nama je knjiga koja predstavlja izbor iz haiku poezije slikara, prevodioca i pesnika, Stanislava Lija, iz Kazahstana. Haiku je jedna od najpoznatijih vrsta japanske poezije, a konačno je denisana u 17. veku. Među najvažnije haiku pesnike spadaju Macuo Bašo, Josa Buson i Masaoka Šiki. Macuo Bašo je sa svojim učenicima obnovio haiku pesništvo i uspeo da ono bude prepoznato kao ozbiljna literatura. Šiki se smatra osnivačem moderne haiku poezije.

Valentina Novković

Valentina Novković doživljava poeziju kao probrani trenutak čiste neposrednosti i iskrenosti. Pišući „iskrene pesme“ i oživljavajući gotovo sve zamislive registre osećajnosti, ona je u knjizi „Odgonetke nežnosti“ oblikovala svet u kome dominira jedno osnovno osećanje u najrazličitijim svojim pojavnim izdanjima. To osnovno osećanje jeste ljubav i ono je sadržano u svim drugim osećanjima koja se javjaju u ovoj knjizi, kao što se druga osećanja, po prirodi stvari, mešaju u samu ljubav. Pojavna izdanja ljubavi nikada ne mogu biti ista, već se, od trenutka do trenutka, od jednog unutrašnjeg stanja do sledećeg, menjaju, pa je tako i u pesmama snažnih osećanja kakve piše Valentine Novković. Nekada je to uzvišena ljubav sa kojom se živi i za koju se živi, nekada je to ljubav puna uznemirenosti ili čak pritajene strepnje, nekada je to ljubav koja svoju snagu pronalazi u meditativnosti, nekada je to ljubav koja se otkriva u punoći strasti, drugi put je to ljubav koja se teško razgraničava od bola. Pronalazeći svoja iskušenja u kamernom svetu intimnog života, tamo gde nema oglašenih velikih tema, ali ima velikih drama i teških unutrašnjih monologa, pesme Valentine Novkoviću neposrednosti i ispovednosti otkrivaju svoj pravi izraz i onda mu se neštedimice predaju.

Gojko Božović

Vladanka Cvetković je pesnikinja koja ne uzmiče pred ogoljenom realnošću. Naprotiv, ona pruzima ulogu hrabrog analitičara društva u kome živimo i kroz poeziju ona upire prst u oko svetu . Svoje ogromno životno iskustvo i bavljenje čovekom i životom ona je usmerila na to da direktno otvori oči savremenom čoveku. Svakom temom kojom ona odluči da osvetli život iznutra, ona razgrađuje, dekonstruiše stvarnost. Nema ona samo nameru da obrazuje većinu koja se poslušno ophodi prema njenim uputstvima, jer je svesna da bi to bio uzaludan posao, već da se kroz poeziju direkto razračuna sa stereotipima kojima su ljudi naklonjeni.

Ivan Cvetanović

Ako pažljivo pogledamo strukturu prve pesničke zbirke Ivane Popović, uočava se da postoje dva paralelna toka, dva različita shvatanja životnog puta, o kojima pesnikinja, čini se sa podjednakom zainteresovanošću peva, trudeći se da ih pomiri… Shvatanje reči kao moćne sile koja podjednako pripada i pesniku i bogu i đavolu od kojih zavisi da li će reč poprimiti snagu molitve ili ništavila.

Aleksandra Batinić

magistar književnosti

Pred nama je najiskrenije svedočanstvo o moći dodira, rukopis koji nas uči, poput sažetog priručnika, da emociju ne treba prevoditi. Mariola Pantelić, ovom knjigom poezije, budi u čitaocu vlastiti vokal upozoravajući na trenutak, koji je i te kako bitan. Njen izražajni instrument, stih, jeste nit koja pokreće i smiruje, oslikavajući ritam plesa. Uvodi nas u Tango najsrdačnije i uči kako da trenutak čuvamo među trepavicama, a zagrljaj od zaborava. Takav je svet viđen Mariolinim okom… Magičan, protkan… negde između koraka.

Danijela Glišić

Zbirka ’’Poslednja pesma o tebi ’’ mlade autorke Nastasije Maksimović sastoji se od 47 pesama. Kroz pesme pokušava da opiše svoju tugu,nostalgiju, ali i nemogućnost pronalaska sebe kroz preispitivanja odnosa, poverenja, osećanja. Strofe su uglavnom katreni, ima ponegde slobodnog stiha. Osnovni motiv zbirke je žal za izgubljenom ljubavlju koji se provlači kroz većinu pesama. Zbirka se zatvara simbolično pesmom Poslednja pesma o tebi po kojoj se i zbirka zove, a u kojoj dolazi do demistifikacije dragog. Ova mlada autorka svojim emocijama otvorila je put ka svetu poezije.

Katarina Stokić

Interesantno je da se Zoran u ovoj zbirci pesama o ljubavi i za ljubav opredelio za dominantno pisanje u donekle prevaziđenom stilu: njegovi stihovi su u većini pesama ispisani rimom, dok se tek u nekoliko slučajeva opredelio za beli, slobodni stih. To, mora se reći, ni na koji način ne umanjuje vrednost i autentičnost njegovog pesničkog pečata koji je jak, jasan, stabilan i obećavajući.